Zozo, alweer 2 weekjes voorbij sinds de laatste update hierzo. De tijd vliegt! Ik heb me de afgelopen tijd weer goed vermaakt en van alles gedaan. Maandag de 22e ging ik naar de gevangenis waar we met de jongens hebben gezongen en zelfs gedanst! Met één djembé kunnen ze hier een feestje bouwen en het was echt mooi om te zien dat de jongens daar ook helemaal los kwamen, en voor het eerst sinds waarschijnlijk lange tijd weer eens plezier konden maken. Dinsdag de 23ste ging ik weer mee naar het terrein met de straatkinderen. Ik mocht weer doktersassistente spelen, maar dit keer werd er eentje met naald en draad gehecht! Het bloed gutste eruit en ik zat er naast te kijken hoe een kerel van 17 jaar keihard zat te krijsen en te huilen van de pijn. Volgens de ‘dokter’ stelde hij zich maar aan en was hij vooral in paniek omdat hij drugs had gebruikt. Ik heb besloten het terrein voorlopig maar even voor gezien te houden,het meest nuttige wat ik daar kan doen, naast watjes en pleisters aangeven, is praten met die jongens, maar aangezien ze geen Frans spreken is dat een beetje lastig.

Van zondag tot woensdag ben ik bij een bijeenkomst geweest van de kind-en jongerenarbeiders. De bijeenkomst was in Kolda, 800 km rijden, door Gambia, over de Gambiarivier, 8 keer uitstappen voor paspoortcontroles, en heel veel grote gaten in de weg. Het was een beetje als het spookhuis, dat je met zo n karretje keihard ergens op af gaat maar dan ineens een hele scherpe bocht naar links of naar rechts maakt. Maar goed het reisje was een mooi avontuur, we waren met 7 meiden uit Dakar, we logeerden in een soort herberg en hebben 2 dagen flink vergaderd. In totaal waren er denk ik zo’n 60 man, allemaal afgevaardigden van de kind- en jongerenarbeiders uit de verschillende steden. Wel vet om te zien, de oudst aanwezige was denk ik een jaar of 23, de jongste 12 jaar en ze vergaderen alsof ze al jaren niks anders doen. Kinderen van 12 geven zonder voorbereiding even een presentatie, en dan ook echt één waarbij ik vol schaamte terugdenk aan mijn spreekbeurten van toen ik 12 was J.
Donderdag was ik vrij, het was namelijk Allerheiligen, dus ik ben met een collega naar een voetbalwedstrijd geweest. Wat een dolle boel, ondanks het karige zandveld en de schrale tribune was de sfeer fantastisch, alle supporters gingen uit hun pannetje. Zaterdag ben ik met Emilie en 2 vrienden van haar op stap geweest, naar een heuvel met een vuurtoren waar we een mooi uitzicht hadden over de kust en de stad, en daarna naar île de Ngor, een eilandje voor de kust met een superchillie strand, waar een heuse pelikaan rondliep! We hebben de oversteek gemaakt met een piroque, zo’n boot waarmee de Senegalezen ook naar Spanje proberen te vluchten. Voor wie een beeld wil krijgen van de stad hier, kijk het programma eens met Katja Schuurman op http://www.llink.nl/Return-to-Sender.1561.0.html (selecteer in archief afl senegal). Ik heb het hier gekeken met een collega, die ook wel vond dat het een goed beeld gaf van het leven hier in Senegal. Het is wel shocking om overdag lekker op het strand te liggen hier als je weet dat elke nacht een flink aantal jongeren wacht op een bootje om de grote oversteek te maken naar Europa.

Goed, ik ga maar weer eens aan het werk hier, en hopen dat de stroom het een beetje vol houdt. De eerste twee stroomstoringen van de dag hebben we al weer gehad. Hee de groeten en sterkte met de koude herfst daar!