Suikerfeest & straatkinderen

Ik zit intussen 3 weken in Dakar en begin me al aardig aan te passen aan de gewoontes hier. De eerste weken was even wennen, af en toe zat ik me stierlijk te vervelen, maar ik krijg steeds meer te doen, en dus wordt het leven hier steeds leuker.
Vorige week zaterdag was het hier Korité, oftewel Suikerfeest. Iedereen keert zijn portemonnee binnenstebuiten om een zo mooi mogelijk outfit te kopen, haren worden ingevlochten, en er is eten in overvloed. In Senegal is het grootste deel van de bevolking moslim, maar elke religie is geaccepteerd. Christenen worden uitgenodigd voor de islamitische feesten en de moslims komen bij de christenen Pasen vieren. Wij waren ook uitgenodigd voor het Suikerfeest, en ja hoor, ik moest er aan geloven, er werd een geel Afrikaans gewaad voor me uit de kast getrokken dat ik braaf heb aangetrokken. (zie foto's). Op het Suikerfeest aten we couscous met veel kip en kregen we zelfs een glaasje cola, wat hier echt een luxe is!
Op het werk heeft iedereen na de Ramadan ook weer wat meer energie om wat werk te verzetten. De activiteiten zijn weer begonnen, de meisjes zijn weer in hun naai-atelier te vinden, de jongens op de Koranschool. Ik loop op dit moment vooral mee, ik ga mee als collega’s bezoekjes brengen aan een Koranschool, aan een naai-atelier, en maandag ging ik mee naar Dakar, naar de Enfants en Rupture Familiale, de straatkinderen. Achter het luxe bankgebouw is een zandveld waar achterin 3 bomen staan. Onder die 3 bomen wonen zo’n 30 jongens, vanaf ongeveer 14 jaar. Ze slapen in een doos, gebruiken drugs, en stelen en bedelen om te overleven. Met Maxime en Modou, 2 mannelijke collega’s, ging ik mee om met de jongens te praten en voor wat ‘medische zorg’. De bedoeling is dat de jongens, als ze dat na veel praten willen, terug keren naar hun familie, worden opgevangen in een tehuis, of zelfs een opleiding gaan volgen. Ik heb als doktersassistente opgetreden, veel jongens hadden infecties, eentje had kiespijn, en 1 had een wel heel vreemde bobbel op zn schouder. Ik zei: jongen,wat is er met jou gebeurd?! “Mijn arm is gebroken, een bewaker heeft me geslagen met een ijzeren stok” zei hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld was…
Het leven op straat is hard, en de jongens worden er ook hard van. Toch zijn het op hun manier ook lieve gasten die je graag een knuffel zou geven, maar dat schijnt dan weer niet zo verstandig te zijn. Ook niet om in je eentje het terrein op te gaan trouwens, tenzij je de raad van Modou opvolgt en een ijzeren onderbroek en bh aantrekt. O ja, en je mond afplakken, anders steken ze er een buisje in en word je gedrogeerd en ben je binnen een minuut buiten westen.
Maandag ga ik naar een gevangenis, daar schijnen ook nogal wat kinderen te zitten, die op straat zijn opgepakt omdat ze geen papieren hadden. We gaan muskietennetten brengen en met de kinderen praten. Om eventueel vrij te komen moeten ze eerst berecht worden, en daar zijn de ouders voor nodig, maar het probleem is dat kinderen vaak niet willen dat hun ouders weten dat ze in de bak zitten, dus zitten ze soms maanden in de cel.
In mijn vrije tijd ga ik naar het kerkkoor, waar ik met 5 andere Afrikaanse dames de altpartij zing. Iedereen zingt keihard en ik heb dus standaard keelpijn als we klaar zijn, maar het is wel de moeite waard. Verder hoop ik binnenkort naar het zwembad te kunnen, maar dat wordt op dit moment verbouwd. Zaterdag ben ik met Emilie, een Franse stagiaire, naar de markt geweest in Dakar, en daarna met wat van haar Afrikaanse matties naar het strand. In Dakar zijn we ook in een atelier geweest waar ze allerlei dingen maken van blikjes en bierdopjes, erg cool, wellicht dat ik te zijner tijd wat souvenirtjes ga scoren. Ik vermaak me dus wel, jullie ook?
Is er nog wat spannends in Nederland gebeurd? Al aan de surprises voor Sinterklaas begonnen? Groeten en Rollatorrrrrrr!