Het dagelijks leven in Dakar

Ik ben hier nu een weekje en begin me al behoorlijk thuis te voelen. Het is een dolle boel hier in Afrika. Ik zal jullie eens een beetje vertellen hoe het leven van alledag hier gaat. Allereerst maar eens in huis. Ik heb in totaal 5 huisgenoten, Esther, die werkt net als ik bij Enda, Eugenie, het zusje van Esther, is kapster, dan is er Jean-Jacques, het broertje van Esther van 25 jaar, student geografie die binnenkort aan zijn master hoopt te beginnen, Mireille, 26 jaar, huishoudelijke hulp, en dan Awa, die leert naaien, borduren enz., zij is de jongste, 20 jaar.
Mireille doet het meest in het huishouden, zij kookt ook, en doet mijn was en maakt af en toe mijn kamer schoon. Daarmee kan ze haar reiskosten naar school financieren. Koken gebeurt op een grote gaspit, we eten vaak rijst met vis, wel echt lekker! Als we thuis zijn doen we niet echt veel, eten, slapen, en kletsen, en op de mat liggen en grappen maken. We eten op een mat, met zn allen uit 1 schaal, ieder met zn vorkje. Overdag is iedereen weg, behalve Jean-Jacques, die zoals een echte student heel de dag lekker thuis loopt te chillen. Hij is ook altijd bereid met me mee te gaan als ik naar de bank moet, wc-papier ga kopen, naar de bakker ga, en naar het strand. De ghettoblaster met bijbehorende discolichten staat thuis altijd aan, als we zin hebben dansen we een beetje mee.
Dan iets over het werk, daar is het calvinistisch arbeidsethos ver te zoeken. Het is hier een grote familie, iedereen neemt de tijd om te kletsen met elkaar, ik heb niet echt het gevoel dat ik aan het werk ben. Af en toe gaan we ergens heen en doen we iets nuttigs. Maar het komt ook omdat het de eerste week was, vandaag gaan we een programma opstellen, zodat ik ook wat te doen heb. De rest heeft namelijk volgens mij wel veel te doen en ze werken ook wel hard. Ik heb vorige week een Koranschool bezocht, een daara. Moslimkinderen krijgen daar onderwijs in de koran en leren daarnaast ook Frans lezen en schrijven. Ze wonen daar ook en krijgen daar eten. Soms moeten ze de straat op om geld in te zamelen of eten, om te leren nederig te zijn. Er zijn ook Koranscholen waar de kinderen heel de dag moeten bedelen, waar de omstandigheden slecht zijn, en waar de eigenaar van de school het geld in eigen zak steekt. Daardoor hebben de scholen een slechte reputatie. Enda ondersteunt de onderwijzers financieel, en kijkt of de leefomstandigheden goed zijn voor de kinderen.
Vrijdag en zaterdag was ik bij een opleidingsdag in marketing, voor de meiden die leren naaien, borduren, enzovoorts. Ze leren hoe ze reclame moeten maken, hoe ze hun financiën bij kunnen houden, zodat ze hun eigen handeltje in kleding kunnen beginnen. Omdat de meeste niet goed zijn in Frans, werd de training vooral in het Wolof gegeven. Ik begin dat een beetje te leren, maar het is lastig!
Dit weekend ben ik in het ziekenhuis geweest, Eugenie was geopereerd aan haar maag. Heel anders dan ziekenhuizen in Nederland! Ik hoop dat ik gezond blijf hier J. Zondag ben ik bij de mis geweest, kanonnen wat kunnen die koortjes mooi zingen, zo fantastisch J En iedereen zingt heel hard en enthousiast mee. Na de mis ben ik met Jean-Jacques en een vriend van hem naar het strand gegaan, het water is echt superwarm, heeeeel fijn.. Wel een superharde stroming, dus je kan niet te diep de zee in. Ze hebben van die strohutjes gebouwd voor de blanken, zodat ze in de schaduw kunnen zitten, maar dat weiger ik natuurlijk, ik wil lekker bruin bakken. Ik heb tegen Jean-Jacques gezegd dat ik, als ik terug ga naar Nederland, net zo gebruind wil zijn als hem. Volgens hem kan ik maar beter uitkijken, hij zegt dat ik dan Nederland niet meer in kom.
Ik zal bij dit bericht nog wat fotootjes plaatsen, dan krijgen jullie er een beetje een beeld bij. Maar ik moet ze eerst nog even op de computer zetten. En ik groet jullie zoals ik ze dat hier ook heb geleerd: Laterrrr!