Hallo allemaal! How’s life daarboven? Hier in het zonnige zuiden alles ok. 5 dagen in de week wordt er ‘hard’ gewerkt, in het weekend is er tijd voor vertier.
Mijn scriptievoorstel is inmiddels tot mijn grote vreugde goedgekeurd. Nu moet ik alleen nog zo’n opneemapparaat scoren, dan kan ik hier beginnen met mijn serie interviews voor mijn scriptie. Ik ga hier Senegalezen interviewen die samenwerken met partners in Nederland. Eenmaal terug in Nederland doe ik het omgekeerde, waardoor ik dus een leuk beeld krijg van het beeld wat de één van de ander heeft, wat er mis gaat in de communicatie door cultuurverschillen en meer van dat soort grappen. Verder heb ik 2 voorstellen geschreven voor projecten, die tot nu toe redelijk enthousiast ontvangen worden. Ik hoop dat we ze binnenkort met het team kunnen bespreken, jaja alles wordt hier met iedereen erbij besproken, eigenlijk een soort poldermodel maar dan op z’n Senegalees. Even heel kort de projecten: project nummer 1 is gericht op financiële autonomie van de organisatie van kind- en jongerenarbeiders in Dakar, zodat ze zelf hun activiteiten kunnen financieren, en wel door het oprichten van een bedrijfje waarvan de winst naar de organisatie gaat. (internetcafé, herberg, kledingwinkel of iets dergelijks.) Project nummer 2 gaat over kredieten voor de kind-en jongerenarbeiders, zodat ze hun handeltje kunnen beginnen en zelf geld verdienen (dus niet voor de organisatie). Het zou natuurlijk fantastisch zijn als er daadwerkelijk iets van de grond komt tijdens mijn stage hier, maar om teleurstelling te voorkomen heb ik niet al te hoge verwachtingen J.
In het weekend heb ik natuurlijk ook niet stilgezeten, stilzitten kan ik namelijk al elke avond op het matje, dus zodra ik de hort op kan doe ik dat ook. Ik heb vorige week zaterdag pannenkoeken gebakken voor de hele family en appelmoes gekookt. Nu denk je natuurlijk: kan je niks beters maken? Nou ik zou het wel willen maar het enige recept wat ik kan bedenken met aardappels, uien en wortels (de producten die je vindt op de markt) is hutspot, sowieso niet te bikken, en al helemaal niet als het 30 graden is! Verder ben ik naar een concert geweest van wat katholieke koren, om vervolgens om een uur of 02.30 ’s nachts weer thuis te komen. Het was een dolle boel. Vorige week zondag was er een soort feest bij ons thuis, een halve familiereünie. Er werd veel gegeten, volgestouwde kip met knoflook, uien, pepers, ja het was errug lekker. Afgelopen zaterdag ben ik naar het eiland Gorée geweest, dat ligt voor de kust van Dakar. Het is een eiland van 300 bij 900 meter, echt een dorpje, waar vroeger alle slaven verzameld werden om ze daarna op de boot te zetten naar Amerika. In het museum werd verteld wat onder andere de Nederlanders daar hebben uitgevreten. Mannen onder de 60 kilo werden in een aparte cel geplaatst en vetgemest, de zieken werden in de zee gegooid omdat ze bang waren voor epidemieën. Zondag heb ik de protestante kerk van Dakar maar eens verkend. Het was een klein kerkje met een groot koor en een schreeuwende dominee. Dat is eigenlijk alles wat ik er over te zeggen heb.
Verder gaat alles hier gewoon zn gangetje. Af en toe leer ik weer eens wat over de Senegalese cultuur die me blijft verrassen. Zo knijpen moeders hun dochters in hun beginnende borstjes als ze ongehoorzaam zijn. Ook zussen mogen dit doen. Aangezien dit een nogal pijnlijk verhaal is, is het daarna snel afgelopen met de puberstreken. Sowieso houden de Senegalezen wel van wat huiselijk geweld. Het buurmeisje krijgt ook regelmatig een pak slaag, en dan heeft ze nog mazzel dat er geen stok aan te pas komt, want dat gebeurt ook in veel families en op school trouwens ook.
Goed ik ga jullie weer groeten, misschien is het een schrale troost voor jullie dat het hier trouwens ook wat frisser wordt. Soms is het ’s morgens vroeg maar 25 graden …
Rollatorrrrrrrrrrrrr!

Zozo, alweer 2 weekjes voorbij sinds de laatste update hierzo. De tijd vliegt! Ik heb me de afgelopen tijd weer goed vermaakt en van alles gedaan. Maandag de 22e ging ik naar de gevangenis waar we met de jongens hebben gezongen en zelfs gedanst! Met één djembé kunnen ze hier een feestje bouwen en het was echt mooi om te zien dat de jongens daar ook helemaal los kwamen, en voor het eerst sinds waarschijnlijk lange tijd weer eens plezier konden maken. Dinsdag de 23ste ging ik weer mee naar het terrein met de straatkinderen. Ik mocht weer doktersassistente spelen, maar dit keer werd er eentje met naald en draad gehecht! Het bloed gutste eruit en ik zat er naast te kijken hoe een kerel van 17 jaar keihard zat te krijsen en te huilen van de pijn. Volgens de ‘dokter’ stelde hij zich maar aan en was hij vooral in paniek omdat hij drugs had gebruikt. Ik heb besloten het terrein voorlopig maar even voor gezien te houden,het meest nuttige wat ik daar kan doen, naast watjes en pleisters aangeven, is praten met die jongens, maar aangezien ze geen Frans spreken is dat een beetje lastig.

Van zondag tot woensdag ben ik bij een bijeenkomst geweest van de kind-en jongerenarbeiders. De bijeenkomst was in Kolda, 800 km rijden, door Gambia, over de Gambiarivier, 8 keer uitstappen voor paspoortcontroles, en heel veel grote gaten in de weg. Het was een beetje als het spookhuis, dat je met zo n karretje keihard ergens op af gaat maar dan ineens een hele scherpe bocht naar links of naar rechts maakt. Maar goed het reisje was een mooi avontuur, we waren met 7 meiden uit Dakar, we logeerden in een soort herberg en hebben 2 dagen flink vergaderd. In totaal waren er denk ik zo’n 60 man, allemaal afgevaardigden van de kind- en jongerenarbeiders uit de verschillende steden. Wel vet om te zien, de oudst aanwezige was denk ik een jaar of 23, de jongste 12 jaar en ze vergaderen alsof ze al jaren niks anders doen. Kinderen van 12 geven zonder voorbereiding even een presentatie, en dan ook echt één waarbij ik vol schaamte terugdenk aan mijn spreekbeurten van toen ik 12 was J.
Donderdag was ik vrij, het was namelijk Allerheiligen, dus ik ben met een collega naar een voetbalwedstrijd geweest. Wat een dolle boel, ondanks het karige zandveld en de schrale tribune was de sfeer fantastisch, alle supporters gingen uit hun pannetje. Zaterdag ben ik met Emilie en 2 vrienden van haar op stap geweest, naar een heuvel met een vuurtoren waar we een mooi uitzicht hadden over de kust en de stad, en daarna naar île de Ngor, een eilandje voor de kust met een superchillie strand, waar een heuse pelikaan rondliep! We hebben de oversteek gemaakt met een piroque, zo’n boot waarmee de Senegalezen ook naar Spanje proberen te vluchten. Voor wie een beeld wil krijgen van de stad hier, kijk het programma eens met Katja Schuurman op http://www.llink.nl/Return-to-Sender.1561.0.html (selecteer in archief afl senegal). Ik heb het hier gekeken met een collega, die ook wel vond dat het een goed beeld gaf van het leven hier in Senegal. Het is wel shocking om overdag lekker op het strand te liggen hier als je weet dat elke nacht een flink aantal jongeren wacht op een bootje om de grote oversteek te maken naar Europa.

Goed, ik ga maar weer eens aan het werk hier, en hopen dat de stroom het een beetje vol houdt. De eerste twee stroomstoringen van de dag hebben we al weer gehad. Hee de groeten en sterkte met de koude herfst daar!